Gürcistan, Borjomi, 12 Haz 2015

Borjomi’den selamlar

Gürcistan Borjomi kentindeyim. Her yer yemyeşil ormanlar ile kaplı. Burada kentler arasında yolculuk yapar iken, ilk kez otobanların gereksizliğini düşündüm.
Bu incecik yollarda ulaşım oldukça yavaş ama manzarası mükemmel.
Türkiye’de her yere daha hızlı ulaşmaya çalışırken, burada yavaş gitmenin huzurunu yaşadım… Pek çoğumuz ulaşımda hızlılığı tercih ediyoruz… Hızlılık… Peki nereye kadar? Ne zamana kadar?
Arkadaşlarımla yaptığımız Gürcistan seyahati esnasında ortalama 50 ile 70 kilometre arasında bir hız yaptık. Bir de modern ulaşım araçları olmadığı dönemleri düşündüm. İnsanlar o zamanlar kervanlar ile yolculuğa çıkarlardı.  Günümüzün en basit ulaşım aracı ile bile olsa eski kervanlara göre çok daha hızlı konumdayız. Mutlaka kervanlar zamanındaki insanlar çok daha yavaş yolculuk ediyorlardı ama sanırsam bizden daha mutlu idiler…  
Gözlemlediğim şey; yaşam ne kadar hızlı olur ise huzur ve mutluluk da o kadar azalıyor. Gerçi mutluluk kavramı yeniden ele alınmalı. Çünkü bize mutluluk diye verilmiş bir algı var. Bu mutluluk hissi değil, algısı olduğunu zannetmiyorum.
Hepinize güzel huzurlu sakin mutlu yaşayacağınız bir gün diliyorum.
Saygılarımla
Gürcistan, Borjomi, 12 Haz 2015  sabah Türkiye saati ile 05:21